hayup na dalandan

heto ay part 2 ng gala sa glorietta.

ganito nga nag nagyari sa gala. maaga ako nakpag-ayos. 12 30 ayos na ako. pero late si jamie dumating, kaya na late na rin ako ng alis dito sa bahay. nang makarating kami sa 7 11, grabe, 1 na, at nang makarating kami kina allan, 1 15 na. binati kami ng isang may katandaang babae (baka katulong nila..) sabi umalis na raw sila, nagpunta ng gate ng camella at doon kami inaantay. mabait ung babae, palangiti. buti pa siya. kasi pagdating namin sa gate, dinatnan naming wala sila allan. tinawagan ni jamie at hayun na nga, dumating sila sa gate. minura pa niya kami. kais nga nagalit sa kanya daddy niya. eerrr.. sumakay na kmai ng knailang van, ta nagsimula nag pinakamahabnag isang oras at kalahati ng buhay ko.

sa van, nagkakaroon na ng maliit na ingay sa likod.. sabay nagsulat si allan sa tissue na may pasabi, "huwag kayong maingay, mainit na ulo ni dad, pagbaba na lang tayo magusap". hayun ang opisyal na simula na pinkamahabang isang oras at kalahati ng buhay ko. naguusap man kami sa van ay bulong lamang,pinaka ingay doon ay nag tunog ng didgicam ni ranen tuwing ito't binubuksan. kasabay nito, malungkot kasi tahimik nga ang lahat. as in TAHIMIK. nagkaroon na lang ng ingay ng matapos naming tawirin ang kahabaan ng SLEX. nagsimula ng kumanta si johanna at si jamie. sa EDSA, iyong parte ng magallanes ata un na malapit sa opisina ni ina, doon na rin nagsimulang magkuwentuhan ang mga nasa harap ng van.. medyo ok na rin ang paligid. dumaan ang van sa isnag calle na nagngangalang paseo de roxas. dun o lang nalaman ung daanan na un papuntang greenbelt.pag pasensyahan niyo na nag manunulat na ito, doon lang kasi ako nakapunta sa daanang yun. doon na rin ako simula magingay, tinuro ka kay johanna ang greenbelt, blha, blah, blah. hayun na nga, at di nagtagal ay bumaba na rin kami ng van. nagpaumanhin kami sa ama ni allan nagpasalamat sa pagpapasakay sa amin at bumaba.

pagbaba, nagpaala si allan, "sa susunod, pag sinabi kong 1 sharp, 1 sharp. buti sana kung ako lang ang nagiintay sa inyo ok lnag, eh hindi eh, kasama ko kais is dad. sa susunod ha. sa susunod." matapos iyon, tumawag ako sa kaing mama at nagsabing ako'y nakarating na. namili na ng damit sa allan, tapos nagsimula kaming mag lamierda. paikot ikot kami sa loob ng buong ayala avenue. mula landmark, nagpunta kaming glorietta, paikot ikot, habang naghahanap ng sapatos is allan, hanggang sa napadpad kami sa greeneblt, paikot ikot uli.. ikot, ikot ikot, at patuloy na sumasakit ang aking paa, naisipan nila na magpunta sa SM, eh napaka layo pa naman noon dahil iyon ay nasa tabi ng glorietta. kailngan mong lakarin ang greenbelt, landmark, glorietta tska pa lang ang sm. hindi ko kabisado ang daan dahil iyon ay daraan sa glorietta at hinding hindi ko talaga ito nakabisado sa buong buhay ko. si allan ang nakapagturo ng daan papunta sa lugar. noong naroroon naman kami, nagikot lang kami. pagod na pagod na talga ako, hanggang sa nagyaya na sila allan na kumain. dahil pare-pareho naming hindi alam ang papunta sa food court, nagtanong ako sa isang guard. tinuro niya. bumaba kami ng food court, pagod na pagod na talga ako noon. nanng kami'y nakaupo na, nagyaya na silang umorder. nakapgdesisyon na kami, at isa pa, libre ni ranen. hehehe. =) tapos, noong patayo na ako, sabi ng magaling na si allan na, "huwag ka ng tumayo, magbantay na lang kayo dito. alam kong pagod ka na" nag pasalamat naman ako at napaka maalalahanin niya. hindi rin niya nakalimutan ang aking mayonnaise na paulit ulit kong pinaalala na gusto ko. tapos tumambay kami doon at nagkuwentuhan. nagyaya silang mag-arcade, arcade na umubos sa baon ni ranen na josefa llanes escoda. 2 oras, at nakapag ipon ng 315 na tiket na ipinalit sa pooh na ibinigay na regalo kay shena. ang saya saya talga. laro sila ng laro ng basketball sa arcade, pinka grabe maglaro si allan, NATAMAAN NIYA AKO NG NAPAKARAMING beses!!!!! brutal!!! sadista siya kung maglaro!!!! may batang magaling maglaro doon... nakalimutan ko na nga ang pangalan niya. basta, pag naging basketbolista ang batang iyon sa balang araw, ako ay sisigaw ng pangalan niya!!!!!!!!

nag punta kami ng cr at nagpunta na ng landmark. patungong landmark, mayroong babae akong nakabunggo, napakataray po niya!!!!! ewan ko ba sa kanya kung ano ang problema niya!

sa landmark, nahuli kami nila johanna. naunahan pa nga namin si allan sa may parte ng binilihan niya ng damit. kaya pala sila nahuli kasi andoon na ang pamilya niya at pinuntahan niya. ibinigay niya sa kanila ang damit, at hinayaang bayaran ng mama niya ang napili niya. umalis na rin kami, matapos ipakilala. tapos, bumili si jamie ng damit. dahil may nagustuhan ako, ito rin ay aking binili. hidni ko lang maatim na maipakita sa kanilang lahat dahil off shoulder iyon a masyadong "revealing", matapos makabili, niyaya ko sila na magpapakita muna ako kay mama, tska kami kakain. bumalik kaming glorietta dahil naroroon si mama. dahil hindi namin parepareho alam ang papuntang g4, nagtanong ulit ako sa guwardiya na mukhang kapareho ng guwardiyang pinagtanungan ko sa SM. itinuro niya kami sa tamang daan. papunta sa aking ina, kinkabahan ako sa mga kadahilanang hindi ko na masabi.

sa italianni's, doon namin nakita si mama kasama si tita ella. pinakain na nila kami doon. nang maka-order na ang lahat, pare-pareho kami na DALANDAN juice ang inorder. masayang nagkukuwentuhan ang lahat. puro tawanan at sadyang napaka ingay namin sa loob ng restawran. nakaalis na kami sa glorietta nang ika 9 ng gabi. kasabay namin sa kotse si allan at si teresa.

may pahabol pa si teresa, nang makakita kami ng magkasintahan, sumigawa si teresa ng, "LOLOKOHIN KA LANG NIYAN!" na sinabayan naming lahat ng takbo.

mukha tuloy kaming mga probinsiyana sabi ni mama. grabe daw kami.

sa pauwi, nagkukuwnetuhan lang, masaya at nagenjoy.

isa lang ang masasabi ko, hayup ang dalandan! nakakalasing. parehong naka 6 si allan at si teresa, may gin ata iyon eh, kasi mukhang nakakahigh! h

gusto king ulitin nag gala!!!! hindi ako kuntento!!! peor nasayahan ako.

sana maulit. sana kahit sa kolehiyo, ganoon pa rin kami. ;)

a day in glorietta

come to think of it, i have been there for how many times already, so why do i have to write about the one i just had yesterday????

dimply becasue, it was something extraordinary and it is definitely something that's included in the line sof breakthrough. like mixing oil and water. like mixing mum and allan.

and God!!!!!! i did succeeded!!! forthe first time in my life, lan ang mum actually GOT ALONG well. to the point na talagang sobra na silang naguusap, at abah!!! pinuri pa ng nanay ko si lan!!!!

huwaw!!!!

BUmabaliktad na nag mundo ko pare!!!! peor ok lanG!!! kung ganito nag mundong baliktad, gaito na lang sana kahit kailan. ;)

happy

so ok..

goat platoon kami!!!! haahah!!!! kakahiya!!!!! anu ba naman un!!!! err!!!!! pero ok lang.. love ko pa rin ang platoon ko!!!!! would not trade them for anything else.. i still beleiev that as long as u have teh passio to do something, u will definietly succeed.

good luck na lang sa grade ko sa CAT,, :D

i am so happy today.
god gave me the reason why.
thanks to a simple walk along the streets, a lunch in a convenient store.
simple, nothing really good, nothing extravagant, no frills. but seriously. it definietl made me VERY happy.

damned friday afternoon

got up so early today as i slept really early last night. i fell aslept without even able to reply to jat, and not finishing taht texting ,arathon with christopher (the first of this week). i was in a bad mood all night and everyone in our house knows that. it's not their fault really. i was feeling shitty from school and badly enough i carried that mood until here at home.

well, who cna blame me after what happened. kainis talaga. ipinagtanggol mo na nga, ikaw pa ang binabara. kakaasar. bad trip.

it's agood thing adrianne was there. also a bad thing. it was ad who made me cry. he saw me with that sour face and asked me.. "anong nangyario sa yo?" and then automatic.. waterworks. peor ang dami daming nakakita so natigil agad. thank god for ad. somehow, the pain vanished.

anyway. damn that friday afternoon. i thought i would be happy all day since there had been no downfalls all day, except that the surprise was at the end, from the person i was least expecting it from. god. what a day. what an experience. i really think it was god damned unfair of him to do that. to even consider the fact that i stood by his work no matter what, then he'd just treat me like i should not been there. well, hell yeah. i should not been there. i was suppose to be down stairs alreayd, but jamie said he said i should give the work to sir mark. so i did. and then taht's where all this angst is coming from. i wish i had not given it to sir mark. i wish i had not listened to jamie. buti pa si paolo. he stood by what i was doing.

god!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! i hate this.

late that noight, i shut the door to my room. i slept early, tears on my pillow. god. god. asar na asar na talaga ako. grabe. hindi ko talga maintindihan.

i hope this goes away. i need to study pa for UPCAT.

well yeah. it's already subsiding.